zazdrość?

Nie muszę pytać czy wiecie co to zazdrość - każdy z nas dobrze zna to uczucie. Nie mam na myśli wyłącznie tego klasycznego kłucia w sercu, gdy ukochana osoba jest adorowana przez kogoś innego, nie. Chodzi mi raczej o taką dziecięcą, dziwną i głupią zazdrość, która ostatnio kilka razy mnie odwiedziła. Nie chcę Was wplatać w moje życie i abstrakcyjne przemyślenia, więc posłużę się jednym przykładem.

Moją najcudowniejszą inspirację i idolkę odkryłam jak miała około trzy tysiące obserwujących na Instagramie i kilka tysięcy lajków na Facebooku. Zrobiła na mnie ogromne wrażenie, ponieważ oprócz genialnego stylu, popularności (za czym większość tęskni) i całkowitym urzeczywistnieniem marzeń dotyczących mojej przyszłości, była taka ludzka, dostępna i bliska. Dokładnie odpisywała na moje komentarze, wiadomości i pytania na Formspringu, czułam, że mam jakikolwiek kontakt z osobą, która stała się moim autorytetem. Jak to jest teraz? Ponad milion fanów na wszystkich portalach społecznościowych, tryliony komentarzy sekundę po dodaniu nowego zdjęcia i najgorsze - tysiące dziewczyn takich jak JA, które tak samo jak JA szukają w niej inspiracji i tak jak JA marzą o jej życiu. Powinnam się cieszyć, że moja idolka staje się popularna, że jest już celebrytką, że jest zapraszana do programów telewizyjnych i lata helikopterem, ale no jakoś nie mogę. Nie mogę pogodzić się z tym, że nie jest już "jedną z nas", nie prowadzi zwykłego życia, że jej chłopak już nie robi jej zdjęć i już nie kupuje w lumpeksach. Czy to nie głupie? Sama się sobie dziwię, że budzą się we mnie takie dziwne emocje.  

+ Pamiętajcie o kodzie rabatowym 10KISZMA do każdego zamówienia w moim ukochanym sklepie z biżuterią - Skydance! 

zdjęcia - Katarzyna Trzos

spodnie - vintage shop w barcelonie

bluzka - h&m

okulary - bazar nad morzem